به گزارش عصرساری، حمدوسپاس معمار هستی را سزاست که ما زاده سرزمینی با پیشینه فرهنگی تاریخی و هنری بسیار غنی و ارزشمند هستیم، خصوصاً در زمینهٔ معماری که زبان‌زده دنیا است.

این گذشته علاوه بر قدمت به دلیل ارتباط تنگاتنگ آن با اعتقادات سنن طبیعت جامعه اقتصاد و سایر ویژگی‌های کشور نیز ارزش و اهمیت دارد.

آنچه امروز توجه همه جوامع و کشورها را بیش از پیش به خود معطوف کرده داشتن پیشینه تاریخی به‌عنوان سنگ بنای فرهنگ ملت‌هاست.

کشورهای توسعه‌یافته‌ای که در جهان امروز در عرصه بین‌المللی مقام ویژه‌ای برای خود کسب نموده‌اند از فقدان چنین پیشینه‌ای در رنج بوده و تمام تلاش خود را معطوف به داشتن گذشته‌ای روشن و باشکوه نموده و از صرف هزینه‌های هنگفت در این مسیر استقبال کرده و برای اثبات آن نیز اصرار می‌ورزند که از مصادیق بارز آن تخلف در اسناد تاریخی است.

غنای تاریخی و باستانی سرزمینمان و عدم توجه به حفظ این آثار در طول تاریخ سبب شده تا امروزه شاهد کپی‌برداری آثار معماری کشورمان در کشورهای غربی و یا حضور اشیا متعدد ایران در موزه‌های سایر کشورها باشیم.

اما ما برعکس در غفلت از ارزش‌های مادی و معنوی اثار فراوانی که در گوشه شهرمان می‌بینیم این گوهرهای گران‌بها برایمان عادی شده و نسبت به حفظ آن‌ها بی‌تفاوت شده‌ایم و می‌بینیم که هرساله چه بسیار گردشگران خارجی که به این بناهای بی‌نظیر که به چشم ما عادی و تکراری شده با چه ذوق و لذتی نگاه می‌کنند.

ساری هم مانند بسیاری از شهرهای دیگر کشورمان دارای معماری تاریخی و خانه‌های سنتی در بافت قدیمی خود است که گوشه‌ای از جاذبه خیره‌کننده و معماری گذشتگان است شهری که بيش از ۳۰۰ هزار نفر جمعيت دارد و به دليل شاهراه ارتباطی شرق به مركز كشور از اهميت خاصی برخوردار است.

این شهرستان از طبیعتی گیرا، جذاب و بسیار ارزشمند برخوردار بوده و همواره موردنظر حكام محلی قرار داشته است به همین لحاظ عمارت‌ها خانه‌های سنتی و كاخ‌های قدیمی در كنار طبیعت جذاب، مهم‌ترین دیدنی‌های این منطقه را تشكیل می‌دهند.

اما گردوغبار فراموشی بر روی خانه‌های تاریخی مازندران نشسته و سرنوشت مرمت و حفظ بناهای تاریخی مازندران نامعلوم است که ظاهرا میراث فرهنگی مازندران آنطور که باید باانگیزه و پشتکار فعالیت نمی‌کند.

خانه‌های تاریخی کلبادی، رمدانی، فاضلی، ناظری ها، سردار جلیل و سرهنگ خان واقع در بافت تاریخی قدیمی ساری ثبت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان شده است.

تعدادی از این خانه‌ها مرمت‌شده و تعدادی دیگر هم شناسایی‌شده ولی تاكنون به ثبت نرسيده است و خطر ازبین رفتن این بناهای ارزشمند را تهدید می‌کند و این موضوع نگران‌کننده است.

این خانه‌ها بسیار زیبا و هماهنگ بامعماری بومی اقلیم فرهنگ و آداب‌ورسوم مردم خود بناشده که تابه حالبا این‌همه بی توجی به حفظ و نگهداری بازهم تا حدودی جلال و ایستائی خودرا حفظ کرده‌اند.

اما متاسفانه بی‌توجهی مسئولین و عدم آگاهی باعث شده مردم درزمینهٔ مرمت این خانه‌ها باعث شده بسیاری از خانه‌ها به مخروبه تبدیل شود و روزبه‌روز این سرمایه‌های ارزشمند کشورمان فرسوده‌تر و درنهایت به تخریب نزدیک‌تر شوند.

پس شایسته است در حفظ نگهداری و زندگی بخشی به این پیشینه غنی به‌عنوان ثروت ملی و میراثی گران‌بها که وظیفه‌ای خطیر بردوش یکایک افراد جامعه به‌ویژه مسئولین میراث فرهنگی گذاشته از این امانت بکوشیم.

زیرا کشور عزیزمان ایران با پیشینه چند هزار سال تمدن مصادیق فرهنگ را امانت به ما سپرده است و ما باید برای آیندگان حفظ کنیم.

نویسنده: هانیه شریفی