به گزارش عصرساري، قدر ارزش‌های و کرامت انسانی است، هویت یافتن و ماهیت پیدا کردن است.

قدر، در عمق فرو رفتن و عمیق اندیشیدن است، اندیشیدن به خود و پیرامون خود بعنوان یک انسان که تکلیف چیست و در این آشفته بازار او کشاکش دهر مسئولیت ما چیست؟

آیا مدیریت‌ها و حاکمیت‌ها در دنیا اندازه و قدرت خود می‌دانند که چه می‌کنند و چه باید بکنند؟

مسئولیت انسان، آزادی از نادانی، سرکشی و رها کردن مدیران جاهلی است که در غور ستم و ظلم، عمیق فرو رفته‌اند، کسانی‌که بنام آزاد اندیشی بر دموکراسی تکیه زده‌اند و با اسب می‌تازند تا انسان‌ها، نسل‌ها و ثروت‌ها را به غارت ببرند.

قدر یک واقعه و داستان نیست قدر، قدر داشتن و به معراج رفتن است.

قدر ابتدا و انتها ندارد، دریای بی‌کران معرفت و شناخت نفس است که شناخت نفس از سودمندترین شناخت‌ها است.

 الگوی بی‌مانند با شاخصه‌ها رفتاری در تاریخ پیامبر رحمت و علی(ع) را می‌بینیم که بشریت  گمراه را از ضلالت در آورده و به سر چشمه لایزال وحی و منابع سرشار از معرفت و شناخت متصل می‌کنند.

کسانی که قدری یافته‌اند و در مسئولیت جای گرفته‌اند باید بدانند:

• خدمتگذار بیش نیستند و مردم ولی نعمت آنانند خدمت به مردم را ارزش بدانند و اجر و مزد خداوندی را توشه راه بدانند.
• دل‌ها را به درد نیاورند و درد دل دل‌ها دردمند را گوش کنند که سعه صدر و آرامش، مردم را آرام خواهد کرد.
• عدالت علی(ع) را سرلوحه کار خویش قرار دهند و الگوی عملی و تجسم عینی برای جامعه باشند.
• به گرسنگان و یتیمان فکر کنند که تعدادشان در جامعه کم نیست.
• شنونده خوبی باشید حرف‌های مردم را بشنوید که شما نزدیکترین و راحت ترین کسی بودید که در مسیر راه مردم قرار گرفته‌اید.
• خدمت به مردم را یک فرصت مغتنم بشمارید که همیشه در این جایگاه نیستید، همه مسافراین جهانیم هر عمل خیری که می‌توانید انجام دهید و بی‌تفاوت نباشید.
• به دانشجویان، طلاب و محققین بها دهید و دست گیر آنان باشید.
• هر کمکی به هر اندازه به افراد می نماییم رعایت گمنامی و آبروی و حیثیت آنان حفظ شود .

قدر، قدر دانستن قدرت و مدیریت است. آنچه که در منظر قدر ارزش است را می‌توانیم به دیگران بدهیم.

انتهای این کوچه تنگ و تاریک چشمی به انتظار نشسته است پس منتظرش نگذاریم و دست رفعت و مهربانی بر سرش بکشیم.