- سه شنبه 28 ژوئن 2016 - 10:52
- کد خبر : 54013
- اخبار شهرستان » فرهنگی » یادداشت و مقاله

قدر، در عمق فرو رفتن و عمیق اندیشیدن است، اندیشیدن به خود و پیرامون خود بعنوان یک انسان که تکلیف چیست و در این آشفته بازار او کشاکش دهر مسئولیت ما چیست؟
به گزارش عصرساري، قدر ارزشهای و کرامت انسانی است، هویت یافتن و ماهیت پیدا کردن است.
قدر، در عمق فرو رفتن و عمیق اندیشیدن است، اندیشیدن به خود و پیرامون خود بعنوان یک انسان که تکلیف چیست و در این آشفته بازار او کشاکش دهر مسئولیت ما چیست؟
آیا مدیریتها و حاکمیتها در دنیا اندازه و قدرت خود میدانند که چه میکنند و چه باید بکنند؟
مسئولیت انسان، آزادی از نادانی، سرکشی و رها کردن مدیران جاهلی است که در غور ستم و ظلم، عمیق فرو رفتهاند، کسانیکه بنام آزاد اندیشی بر دموکراسی تکیه زدهاند و با اسب میتازند تا انسانها، نسلها و ثروتها را به غارت ببرند.
قدر یک واقعه و داستان نیست قدر، قدر داشتن و به معراج رفتن است.
قدر ابتدا و انتها ندارد، دریای بیکران معرفت و شناخت نفس است که شناخت نفس از سودمندترین شناختها است.
الگوی بیمانند با شاخصهها رفتاری در تاریخ پیامبر رحمت و علی(ع) را میبینیم که بشریت گمراه را از ضلالت در آورده و به سر چشمه لایزال وحی و منابع سرشار از معرفت و شناخت متصل میکنند.
کسانی که قدری یافتهاند و در مسئولیت جای گرفتهاند باید بدانند:
- خدمتگذار بیش نیستند و مردم ولی نعمت آنانند خدمت به مردم را ارزش بدانند و اجر و مزد خداوندی را توشه راه بدانند.
- دلها را به درد نیاورند و درد دل دلها دردمند را گوش کنند که سعه صدر و آرامش، مردم را آرام خواهد کرد.
- عدالت علی(ع) را سرلوحه کار خویش قرار دهند و الگوی عملی و تجسم عینی برای جامعه باشند.
- به گرسنگان و یتیمان فکر کنند که تعدادشان در جامعه کم نیست.
- شنونده خوبی باشید حرفهای مردم را بشنوید که شما نزدیکترین و راحت ترین کسی بودید که در مسیر راه مردم قرار گرفتهاید.
- خدمت به مردم را یک فرصت مغتنم بشمارید که همیشه در این جایگاه نیستید، همه مسافراین جهانیم هر عمل خیری که میتوانید انجام دهید و بیتفاوت نباشید.
- به دانشجویان، طلاب و محققین بها دهید و دست گیر آنان باشید.
- هر کمکی به هر اندازه به افراد می نماییم رعایت گمنامی و آبروی و حیثیت آنان حفظ شود .
قدر، قدر دانستن قدرت و مدیریت است. آنچه که در منظر قدر ارزش است را میتوانیم به دیگران بدهیم.
انتهای این کوچه تنگ و تاریک چشمی به انتظار نشسته است پس منتظرش نگذاریم و دست رفعت و مهربانی بر سرش بکشیم.
نظرات